budyń

Zaczynając od budyniu waniliowego, który dziś smakuje, jak nigdy dotąd. Przez muzykę, co nie jest moją mocną stroną, ale przypadkiem odnaleziona płyta, skradziona kiedyś komuś NRD Fajny Koncert. Z filmów to dziś do mnie trafił i we mnie, rosyjski ,,Tlen". Kolaż. Migający obraz, jeśli próbujesz za nim nadążyć odpadasz. O tym,co w życiu najważniejsze, o bezsensie poszukiwaniu sensu, religii, miłości, wojnie, społecznej rzeczywistości.
Cytując z dziutrawej pemięci dialog bohaterów/narratorów:
,, -A co dla ciebie jest najważniejsze w życiu?
 - Nie powiem, bo się zrobi banalnie. Ty zacznij".

wiosna

Wiosna czyli pusta obietnica lepszego.
Naiwna śpiewka o przemianach.
Łyżka złudzeń o miłościach.

Filmy smakują mi lepiej.
Znów skandynawski powiew w ,,Hawaje.Oslo" dużo groteskowej codzienności, trochę o snach, o nieuchronnym i jedno z piękniejszych wyznań miłości.
Drugi obraz, duński ,,Wszystko o Annie" z nóg nie zwala, ale w genialny sposób ukazuje neurotyczną bohaterkę, która plącze się i potyka w swoich romansach i tak zwanym układaniu sobie życia. Ładne. Nieupudrowane. Doszukać się mozna instrukcji obsługi kobiety.

,, Ja uważam, że w sytuacjach skrajnych człowiek jest sam, w ogóle jest sam. Dlatego nie należy się przywiązywać. Do nikogo i do niczego. Ale nie powiem, że mi to wychodzi"

dzękuję,źle

kolorowo

gru

najlepsze

pomysły

przychodzą

zbyt

rzadko

happy!

miłości jak z filmów, albo i lepszych
życzę ja

Agnieszki

Popełniłam dziś ogromny nietakt. Z racji tego, że żyję w państwie wyznaniowym, powinnam znać lokalizację wszystkich kościołów w mieście. Kobieta pytająca o kościół św. Agnieszki pytając o drogę ścisnęła mnie za łokieć. Kiedy odpowiedziałam, że nie wiem, śćiągnęła uszminkowane na bordowo, wąskie usta. W nieumalowanych natomiast oczach była zgroza.
Powinnam to wiedzieć. Ale nie muszę.

Kołakowski

,,Po pierwsze przyjaciele. A poza tym: chcieć niezbyt wiele''.

dom

Dużo śniegu, mróz i słońce.
Teatr TV ,,Ballada o kluczu".
Little Dragon i Lykke Li w uszach.


DOM.
nie
swo
jo

do
ro
słość?

to już?

raz jeszcze

Po raz kolejny, oglądając skandynawskie kino i słuchając ich muzyki, utwierdzam się w przekonaniu, że zakładając słuszność reinkarnacji, to ja tam kiedyś żyłam. ,,Reprise: od początku, raz jeszcze" niepokioi, obnaża i wytyka mi palcem.


A z innych spraw, to wypożyczyłam dziś Colette i H.Millera. Tak sobię lubię powtarzać, że jeszcze jedna książka i zrozumiem. Nie zrozumiem, będę jeszcze dalej, a potem oślepi mnie wiosenne słońce.

Reprise. Od początku raz jeszcze...

tup tup trup

Tup
Tup
Tup
Zaszurało, potuptało, poszło sobie, nic nie chciało.